Bazen susar insan. Her şeyi bilse de susar. Çünkü herkes gibi olmamak, herkes gibi davranmamak için. Saygıdan, edep çizgisini aşmamak için… Ama unutma: Sessizlik, bilmemenin değil, büyüklüğün işaretidir.
Sen ise…
İzinsizce girilen bir telefon, gizlice karıştırılan mesajlar…
Moda olmuş artık; başkasının özelini karıştırmak, sonra da yaymak… Ne hazin bir hale geldi insanlık. Merakla arsızlık, yüzsüzlükle had bilmezlik birbirine karışmış. Ama unuttuğun çok önemli bir şey var: Gerçeklerin bir huyu vardır, eninde sonunda ortaya çıkmak gibi…
Çünkü her şey kendi diliyle konuşacak.
Ve unutma; bazı gerçekler ortaya çıktığında hâlâ inkâr etmek, işte bu tam anlamıyla ahmaklıktır.
Bu gözler neler gördü…
Ne oyunlar döndü…
Ama herkes yaptığını önce vicdanına, sonra zamanı gelince mahşere bırakır.
Sen kendi aynana bak, başkasının karanlığında güneş arama.
YORUMLAR